ما محکوم به شکستیم رفقا. همانجور که نشستهاید و دارید به خاطرِ پرخوریهای روزِ تعطیل آروغ میزنید و توی فیسبوک استتوس جدید میگذارید و متعجبانه مادربزرگتان را نگاه میکنید که میخواهد با کینکت (Kinect) رکوردِ شخصیاش را بزند و جِین کوچولو هم مدام آیپد جدیدش را توی چشمتان میکند. جامعۀ ما در حال فروپاشی است. در مرکز این سقوط، مقدسترین واحد اجتماعی یعنی خانواده دارد زوال مییابد. و شما -بله شما- هم مسئول آنید.
محققانی که از دورانِ پیش از اینترنت، روی موضوع خانواده کار میکردند، پیش از این میگفتند که با رشد فردگرایی، زندگی خانوادگی رو به ضعف میرود. قبل از آمدن ایمیل، پیامکهای دائمی و فیسبوک، روند رو به رشدِ طلاق آغاز شد. آنوقتها خانوادهها وعدههای غذایی کمتری در کنار هم میخوردند. این مکر بزرگترهای عصر مدرن است که انگشت اتهام را سمتِ فناوریای بگیرند که آن را درک نمیکنند و در نتیجه آن را مسئول رفتارهای نسل نو میدانند، رفتارهایی که نمیتوانند کنترلش کنند.
اینترنت خانواده را از بین نمیبرد؛ اگر هم کاری کند، نجات خانواده است. ما در دنیایی زندگی میکنیم که به شکل فزایندهای گذرا است، دنیایی که نیاز به گذران زندگی، در همۀ کشورها، مهاجرت دستجمعی افراد به مراکز شهری را افزایش داده است. بچهها از والدین خود جدا شدهاند، خواهر و برادرها از هم دور افتادهاند ولی اینترنت ابزارهایی به ما میدهد که ارتباط را آسان میکنند.
برای مطالعه کامل این مطلب اینجا را کلیک کنید.