شرکت‌هایِ تلگرافِ انگلستان و ایالات متحدۀ آمریکا، در مدت کوتاهی در دهۀ ۱۸۵۰ میلادی، گمان می‌کردند که می‌توانند (و باید بتوانند) هر پیامی را که از درون سیم‌هایشان می‌گذرد، نگه دارند. تصور کنید وجودِ میلیون‌ها تلگراف در گاوصندوق‌های ضدحریق، چه امکان‌های بالقوه‌ای برای تاریخ دارد!
اندرو وینتر در سال ۱۸۵۴ نوشت: «تصور کنید چگونه در سال‌های آینده با انجام جست‌وجو‌هایی ساده درون این مخزنِ اطلاعات، ویژگی‌های برجستۀ زندگی اجتماعی و اقتصادیِ انگلستانِ قرن نوزدهم میلادی، ترسیم خواهد شد. درنظر بگیرید زمانی در قرن بیست‌ویکم، چه نتایجی از بایگانیِ مکاتباتِ قاطبۀ مردم به‌دست خواهد آمد!»
این مطالب شما را به یاد چیزی نمی‌اندازد؟
حالا در قرن بیست‌ویکم، کتابخانۀ کنگرۀ آمریکا است که سرتاسرِ جهانِ توییتر و مجموعه‌ای از توییت‌هایِ عمومی را ذخیره می‌کند. این کتابخانه پروژۀ ذخیرۀ توییت‌ها را در آوریل سال ۲۰۱۰ آغاز کرد، یعنی هنگامی‌که چهارسال از عمر سرویس میکروبلاگینگِ «جک دورسی» می‌گذشت. طی این چهارسال فعالیتِ توییتر، ۲۱ میلیارد پیام تولید شده بود. از آن زمان شبکۀ اجتماعی توییتر آن‌قدر ترقی کرده است که تنها در‌عرضِ یک ماه، در آن ۲۱ میلیارد توییت تولید می‌شود. از ماه دسامبر تاکنون (۱۶ ژانویۀ ۲۰۱۳)، کتابخانۀ کنگره ۱۷۰ میلیارد توییت دریافت کرده است. هرکدام از این توییت‌ها در یک کپسول ۱۴۰ کاراکتری قرار دارد که شامل اطلاعاتی جانبی، نظیر زمان و مکان ایجاد توییت و شخص تولیدکنندۀ آن می‌شود.
- ۹۵/۰۴/۱۴