آیا فرزندانتان را برای پیروزی تربیت می‌کنید؟

هیلاری لِوی فریدمنِ جامعه‌شناس که گهگاهی برای مجله اسلیت نیز مقاله می‌نویسد، مؤلفِ کتابِ بازی برای پیروزی: تربیت فرزندان در فرهنگی رقابتی است. بازی برای پیروزی، کتابی است دربارۀ کودکان مدارس ابتدایی که در فوتبال و شطرنج و رقص هم فعالیت می‌کنند. هنگامی که فریدمن پژوهش‌های خود را برای این کتاب آغاز نمود، فکر می‌کرد که برای متعادل‌کردنِ پژوهش خود، کودکانی را نیز پیدا می‌کند که در فعالیت‌های رقابتی بیرون از مدرسه شرکت نمی‌کنند. اما در دنیای طبقه متوسطی که او از آن گزارش می‌دهد، چنین کودکانی پیدا نشدند.

مطالعه کامل مطلب

چیزهایی که می‌دانیم غلط است اما کنار نمی‌گذاریم

چطور مردم می‌توانند چیزهایی را باور کنند که می‌دانند واقعیت ندارد؟ مثلاً، هواداران یکی از تیم‌های بیسبال کانزاس که توی شهر خودشان جلوی تلویزیون نشسته‌اند و دارند مسابقاتِ جهانی بیسبال را تماشا می‌کنند که ۱۹۰۰ کیلومتر دورتر، در شهر نیویورک جریان دارد، به‌قطع می‌دانند که هیچ ربطی بینِ کلاه‌های شانسی که به سر گذاشته‌اند (یا جوراب‌ها یا پیراهن‌هایشان) و نتیجۀ مسابقات وجود ندارد. بااین‌حال، ناممکن است که بتوانیم بسیاری از آنها را متقاعد کنیم که بازی را بدون این جادو جنبل‌ها ببینند.

در مطالعۀ پل روزین و همکارانش در دانشگاه پنسیلوانیا در سالِ ۱۹۸۶، از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا دو برچسب متفاوت روی دو کاسۀ یکسانِ پر از شکر بچسبانند. روی یکی از برچسب‌ها نوشته شده بود «شکر» و روی دیگری «سدیم سیانید (سمی)». با اینکه شرکت‌کنندگان مختار بودند هر کدام از برچسب‌ها را رویِ هریک از کاسه‌ها که دلشان می‌خواهد بچسبانند، اما بعد از آن، دیگر مایل نبودند از ظرفی شکر بردارند که رویش برچسب سمی زده‌اند. شهود و حس درونیِ آنها آن‌قدر قوی بود که رفتارشان را هدایت می‌کرد، حتی وقتی که به نامعقول بودنش واقف بودند.

این عادت عجیبِ شناختی را به آسانی می‌شود در زمینۀ باورهای خرافی مشاهده کرد، اما فقط به خرافات هم محدود نمی‌شود. مثلاً اگر مربیِ یک تیم بیسبال در بزنگاهِ بازی از اعضای تیم بخواهد که نوعی بازی آرام را در پیش بگیرد، آسان‌تر از همه این است که فرض بگیریم که این مربی اصلاً نمی‌داند که اینجور بازی‌کردن به احتمالِ فراوان باعثِ شکست تیم خواهد شد. اما، چه‌بسا آن مربی همۀ اطلاعات درست را داشته باشد؛ اما نمی‌خواهد براساس آن‌ها عمل کند و به جایش می‌خواهد به حس شهودی خود در آن موقعیت خاص گوش دهد.

وقتی که مربی یک تیم بیسبال استراتژی خاصی را انتخاب می‌کند، بااینکه می‌داند این کار از لحاظ آماری به قیمت از دست دادن امتیاز تمام خواهد شد، او را خرافاتی نمی‌دانیم. او حتی ممکن است بتواند برای تصمیمش توجیهی داشته باشد و خود را قانع کند که تصمیم درستی گرفته است. اما کاری که این مربی می‌کند از لحاظ روان‌شناختی شبیه همان هواداری است که کلاه شانس بر سر می‌گذارد یا توپ‌گیری که روی خط فول پا نمی‌گذارد: چون حسی درونی و قوی‌ دارد که نمی‌تواند در آن تزلزل ایجاد کند.

برای مطالعه مطلب کامل اینجا را کلیک کنید.

خودکارسازی خانه یعنی چه؟ (بخش دوم و پایانی)

شما می توانید بخش اول این مقاله را از طریق این لینک مطالعه نمایید.

زنگ در هوشمند

این یک حوزه نوظهور است و انتخاب مشتریان هنوز در این بخش محدود است. با این حال، Ring Wi-Fi Video Doorbell با قیمت ۱۹۹ دلار به‌زودی وارد بازار می‌شود. وقتی کسی پشت در زنگ می‌زند، این زنگ نمای زنده‌ای از جلوی در ورودی خانه را به صاحب‌خانه در هر جایی از جهان ‌که باشد، نمایش می‌دهد و به‌نظر می‌رسد وجود چنین فناوری در خانه‌های هوشمند استاندارد در چند سال آینده بسیار متداول شود. البته در این حوزه انتخاب‌های دیگری نیز دارید که زنگ درهای بی‌سیم بدون قابلیت تصویربرداری هستند.

حس‌گر هوشمند

حس‌گرها در واقع قلب یک خانه هوشمند هستند و در بسیاری از وسایلی که برای هوشمندسازی خانه از آن‌ها استفاده می‌شود، وجود دارند. اگرچه می‌توانند به‌صورت مستقل نیز به‌عنوان بخشی از کل سیستم خانه هوشمند کار کنند و روی فعالیت سایر وسایل نیز تأثیر بگذارند. برای مثال، یک حس‌گر پنجره می‌تواند به دوربین‌ها پیامی دهد تا آن‌ها تصویر‌برداری را آغاز کنند یا چراغی روشن شود یا یک حس‌گر رطوبت می‌تواند سیگنالی را به‌منظور قطع جریان آب در جایی ارسال کند که دیگر به آب نیاز نیست. حس‌گرهای پنجره The Quirky+GE Tripper مثال خوبی از جایگزینی یک سیستم ارزان‌قیمت کارآمد با سیستم‌های گران‌قیمت قبلی امنیت خانه هستند. مجموعه‌ای از دو حس‌گر که می‌توانند به‌صورت بی‌درنگ هشدارهایی را در زمانی که وضعیت هریک از درهای خانه (در ورودی، پنجره و اتاق‌ها) تغییر می‌کند، به صاحب‌خانه ارسال کند.

حس‌گر هوشمند دود

حسگر هوشمند دود یکی از ساده‌ترین ابزارهای ایمنی است که به لطف برند محبوب Nest و Kidde، از بازیگران قدیمی این حوزه، امروزه بسیار هوشمند شده است. در واقع، تنها دو نوع حس‌گر دود در بازار وجود دارد که نصب آن‌ها به‌عنوان بخشی از تجهیزات خانه هوشمند نیازمند تخصص چندانی نیست و هر دو نیز از وای‌فای (ادامه مطلب)

خودکارسازی خانه یعنی چه؟ (بخش اول)

باید گفت خانه‌های ما از دهه‌ها پیش به فناوری‌های خودکار مجهز شده است؛ از روشن کردن یک لامپ تا باز کردن در پارکینگ با یک ریموت کنترل. ایده‌ی خانه‌ی خودکار به نمایشگاه جهانی شیکاگو در سال ۱۹۳۴ باز می‌گردد؛ زمانی که برای نخستین‌ بار از پروژه‌ی خانه‎‌ی آینده رونمایی شد. در اواخر دهه ۱۹۸۰، با وجود ابزارهای جدیدی مانند اینترنت، حس‌گرها و توسعه‌ی اتصالات شبکه‌ای، ایده‌ی خانه‌های خودکار جای خود را به ایده‌ی خانه‌های هوشمند داد. خانه‌های مدرن خودکار می‌توانستند کارهای بیش‌تری علاوه بر روشن کردن بخاری‌ها یا لامپ‌ها انجام دهند. در واقع، برای ما فکر هم می‌کردند. در این مقاله، به بررسی مفهوم خانه هوشمند و این‌که چگونه این مفهوم می‌تواند به شما کمک کند تا در این حوزه از آخرین و بهترین فناوری‌ها استفاده کنید، خواهیم پرداخت.

اصطلاح اینترنت اشیا (Internet of Things)، خودکارسازی خانه (Home Automation) و وسایل متصل به هم (Connected Devices) معمولاً در بسیاری از مواقع به‌ جای یکدیگر استفاده می‌شوند، اما هر یک بخش مجزایی از مفهوم خانه هوشمند هستند.

خودکارسازی خانه:

در این‌جا، تجهیزات الکترونیکی خانه به یک سیستم مرکزی متصل هستند که این ابزارها بر اساس تنظیماتی که کاربر از قبل اعمال کرده است، به‌صورت خودکار و بسته به شرایط عمل می‌کنند. برای مثال، با فشار یک کلید‌ یا با فرمان صوتی لامپ‌ها در بخشی از خانه روشن می‌شوند.

وسیله‌های متصل:

ابزارهایی هستند الکتریکی که به‌لطف اتصال به اینترنت و حس‌گرها هوشمند شده‌اند. این ابزارها یا نیازهای کاربر را می‌دانند یا می‌توانند آن‌ها را پیش‌بینی کنند. نخست، هوش مصنوعی آن‌ها به برنامه‌نویسی چیپ‌های آن‌ها متکی بود، اما با گذشت زمان این وسایل‌می‌توانند با بهره‌گیری از سبک زندگی کاربر، اطلاعات مورد نیاز را فرا بگیرند.

اینترنت اشیا:

در واقع، اینترنت اشیا یک گـَـرد جادویی است که اگر آن را روی ابزارهای الکتریکی خانه بپاشید، یک خانه خودکار به یک خانه هوشمند تبدیل خواهد شد. با استفاده از ترکیب حس‌گرها، سیستم‌های هوش مصنوعی و سیستم‌های متعدد این امکان به‌وجود می‌آید تا این ابزارها بتوانند با یکدیگر ارتباطی پایدار داشته باشند و وظایف محوّل را بدون این‌که کاربر از قبل تنظیماتی روی آن‌ها انجام داده باشد، به‌صورت کامل انجام دهند. زمانی که مفهوم خودکارسازی خانه، وسایل‌ متصل و اینترنت اشیا را با هم ترکیب کنید، یک خانه‌ی هوشمند خواهید داشت. یک خانه‌ی هوشمند مدرن می‌تواند به‌راحتی از طریق یک اسمارت‌فون، تبلت یا کامپیوتر کنترل شود.

چرا به یک خانه هوشمند نیاز داریم؟

ادامه مطلب